Pałac Pod Blachą

Pałac Pod Blachą, także pałac Lubomirskich – późnobarokowy pałac znajdujący się u podnóża Zamku Królewskiego w Warszawie.

Od strony zamku budynek posiada dwie kondygnacje, natomiast od strony skarpy wiślanej cztery. Dach korpusu głównego jest czterospadowy z lukarnami, natomiast dachy skrzydeł bocznych są płaskie.

Swą nazwę pałac zawdzięcza nietypowemu w tamtych czasach pokryciu blachą miedzianą, aczkolwiek wcześniej w II poł. XVIII wieku był pokryty dachówką, co uwiecznił na swoim obrazie Bernardo Belotto zwany Canaletto.

Ważniejsze pomieszczenia

Klatka schodowa
Westybul Górny
Salon
Pokój Adiutanta
Kancelaria Sztabowa
Kancelaria Wojenna
Pokój Sypialny
Przedpokój Książęcia
Loża Masońska – piwnica o wymiarach 14 x 5 metrów z II poł. XVII wieku nakryta sklepieniem kolebkowym z sześcioma lunetami. We wnękach znajdują się figury kamienne m.in. Zeusa, Herkulesa, Aresa, Demeter, Ateny oraz starca z brodą i koroną na głowie. Nie ma jednak żadnych dowodów na to, że piwnica pełniła funkcje loży masońskiej. Mogła służyć do przechowywania wina.
Informacje pochodzą ze strony internetowej: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pa%C5%82ac_Pod_Blach%C4%85